~PROLOG~

Ten prolog jest dedykowany Mojej Żabci <3

Mojemu Debilowi i Ptysiowi <3

  Zwykła szesnastolatka dostała nową szansę od życia. Jej tato zmienił się diametralnie. Nie jest już  tak opiekuńczy jak wcześniej. Przeprowadzili się do nowego miasta, by zacząć "nowe życie". Violetta energicznie obgryzała skórki od paznokci. Właśnie lądowali, a ona panicznie się tego bała. Zamknęła oczy. Próbowała wyobrazić sobie coś miłego, coś co ją odpręży.

Usłyszała dobrze znaną jej melodie. Melodie do "te creo". Szła za jej dźwiękiem. Powoli tak jakby bała się upadku, zeszła po schodach. Była coraz bliżej tej melodii, tego dźwięku. Był tam. Siedział przy fortepianie i wygrywał kolejne nuty melodii. Po chwili dołączył do tego głos. Był on czysty, lekko skrzekliwy, ale zarazem tak miły, ciepły. Mogła słuchać go godzinami. Podeszła bliżej. Pierwszy raz widziała go wyraźnie. Wcześniej był jak za mgłą. Widziała wszystkie jego detale nawet te najmniejsze. Widziała jego zielone oczy. Jego kruczoczarne włosy. Jego idealne kości policzkowe. Widziała tą małą żyłkę, która wyskakiwała mu na czole i szyi gdy śpiewa. Widziała w nim wszystko. Widziała swoją miłość...

- Violetta ! Violetta ! Na boga Violetta ! - Po usłyszeniu swojego imienia obudziła się. Lekko rozkojarzona i rozmarzona mimo to myślała trzeźwo i skojarzyła fakty. Szybkim ruchem wyślizgnęła się z fotelu i wybiegła z samolotu. Nie zważała uwagi na to, że nie ma walizki ani taty przy sobie. Obchodziło ją tylko jedno ; wyszła z tej piekielnej maszyny. Skierowała swój wzrok na tatę. Wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna z dwiema walizkami pod rękami. Zmierzał w jej stronę z niezadowoleniem namalowanym na twarzy.

- Violetta, możesz mi wytłumaczyć dlaczego tak nagle wybiegłaś z samolotu, nawet nie zabierając swojej walizki ? - German spojrzał na córkę wrogo. Nie rozumiał jej postępowania. Nagle, tak jakby go olśniło. Przecież jego córka boi się latać. Dziewczyna spojrzała na niego krzywo, czy to możliwe, że mógł o tym zapomnieć ?

- Nie było tematu, dobrze ? - German nerwowo podrapał się po głowie. Dziewczyna podeszła do niego, zabrała swoją walizkę i udała się do samochodu gdzie czekał już na nich Ramallo - kolega Germana.

Mężczyzna stał tak jeszcze chwilkę analizując to co się właśnie przed chwilą stało. Czyżby Violetta się na niego obraziła ? Co znowu zrobił źle ? Tylko zapomniał o taki szczególiku. Szczególiku, o którym nigdy zapomnieć nie mógł.

- Witam panienkę, jestem Ramallo kolega taty - Mężczyzna w beżowym garniturze wyciągnął dłoń w kierunku Violetty i uśmiechnął się przyjacielsko.

- Violetta, miło mi - dziewczyna uśmiechnęła się perliście i podała rękę Ramallo. Chwilę po tym do samochodu wszedł German. Przyjaciel rodziny odpalił samochód i zaczął jechać w kierunku nowego domu państwa Castilla gdzie czekała już na nich Olga z pysznościami...

***

Szczerze ?

Pisałam to 10 razy. publikowałam i usuwałam.

Teraz nie mam już siły więc tak zostanie.

Wiem, że badziewnie i wgl , ale wiecie. prolog jest zawsze najtrudniejszy. Potem idzie z górki :)

Pozdrawiam i liczę na komentarze ! :)

pamiętajcie one mnie motywują :)) 

Buźka ;**